W 1742 roku Franciszek Danilewicz sprzedał Bohdanów Tomaszowi Lachowickiemu Czechowiczowi i jego żonie Barbarze z Sulistrowskich. W rękach Czechowiczów Bohdanów pozostawał prawie 100 lat, aż do 1836 roku. Po śmierci Tomasza Czechowicza /1779/ jego niemałą fortunę odziedziczyło 3 jego synów: Filip Ignacy, Wiktor i najmłodszy Ignacy. Przy podziale Filip Ignacy, marszałek szlachty otrzymał m.in. sąsiadujące z Bohdanowem Wojgiany, Wiktor, prezydent sądów ziemskich, same fundum Bohdanowskie i okoliczne folwarki, a najmłodszy Ignacy – Surwiliszki.
Po śmierci Wiktora Czechowicza /zm. 1795/ - troje jego dzieci podzieliło się jego własnością w ten sposób, że fundum Bohdanowskie pozostało przy najstarszym Kazimierzu Czechowiczu ożenionym z Przecisławską, ostatnim marszałkiem szlachty z wyboru. Franciszek Czechowicz odziedziczył folwark Hołoblewszczyznę , a ich siostra Barbara Czechowiczówna zamężna za Wincentym Laudyńskim, otrzymała w posagu majątek Góry.
Kazimierz Czechowicz umarł w Bohdanowie w 1834 i został pochowany przy Kościele Bohdanowskim, podobnie jak jego siostra Barbara, zmarła w 1839. Kamień nagrobny na mogile Kazimierza Czechowicza istniał do II wojny światowej, dziś po obu tych grobach nie ma śladu.
Po śmierci Kazimierza Czechowicza Bohdanów został wystawiony w 1836 r. na licytację i kupiony przez Ferdynanda Ruszczyca /ur. 6 II 1786 – zm. 16 IX 1848/ żonatego od 1825 z córką w/w Filipa Ignacego Lachowickiego Czechowicza – Anną, która wniosła mu w posagu sąsiadującą z Bohdanowem majętność Wojgieny, liczącą 670 dziesięcin.
Ferdynand Ruszczyc /6 II 1786 – zm. 16 IX 1848/ syn Michała pochodził z powiatu Kobtyńskiego, gdzie w 1811 roku nabył folwark Bakowszczyznę. Z zawodu był prawnikiem, od 1806 adwokatem. W l. 1817 – 1829 był pełnomocnikiem ordynata ks. Radziwiłła w Komisji Radziwiłowskiej w Wilnie, a od 1832 prowadził interesy ks. Wittgensteina. W 1818 r. został członkiem loży „Gorliwy Litwin”, a od 1829 zastępcą mistrza obrzędów tej loży.
W 1825 ożenił się, jak wspominano z Anną Lachowicką Czechowiczówną /1800 – 1874/ córką w/w Filipa Ignacego Czechowicza, chorążego pow. Zawiejskiego /święciańskiego/, marszałka szlachty. Anna miała siostrę Marię oraz dwóch braci – Jana Czechowicza /którego portret pędzla Peszkego przechowywany jest w rodzinie Ruszczyców/ oraz Daniela Czechowicza, emigranta po 1831r.
W 1849 r. umiera Ferdynand Ruszczyc. Pochowany został nie przy kościele Bohdanowskim, ale na wydzielonym na cmentarz rodzinny Ruszczyców, specjalnym miejscu położonym na wzgórzu, górującym nad wsią Bohdanów, w odległości ok. 1 km od dworu i sąsiadujący przez parów z cmentarzem wojskowym. Ferdynand Ruszczyc był pierwszym pochowanym na tym rodzinnym cmentarzu. Pomnik z czerwonego granitu w kształcie obelisku z krzyżem na szczycie – zachował się do dzisiaj.
Po II wojnie światowej stare drzewa rosnące na cmentarzu ruszczycowskim w Bohdanowie zostały wycięte. W tym okresie nie grzebano na nim nikogo za wyjątkiem pochowanych w rogu cmentarza dwóch uczestników wojny rosyjsko-afgańskiej /lata 90-te XX w./
Cmentarzem rodzinnym Ruszczyców opiekują się zamieszkali we wsi Bohdanów członkowie rodziny Marii i Adolfa Jasieńczuków, a przede wszystkim ich córki. Na wszystkich krzyżach umieszczone zostały tabliczki nagrobne, przesłane przez rodzinę z Warszawy.
Bohdanów leży przy trakcie Wilno – Oszmiana – Wołożyn, w odległości 80 km od Wilna. Początkowo majętność ta wchodziła w skład klucza holszańskiego, dziedzictwa Sapiehów. W drugiej połowie XVI w. Bohdan Sapieha (zm. 1593 r.), kasztelan brzeski i smoleński, z ogólnego obszaru wydzielił część ziemi, którą od swego imienia nazwał właśnie Bohdanowem. W pierwszej połowie XVII w. obszar ten został znacznie powiększony. W 1650 r. ogólna powierzchnia Bohdanowa z folwarkami wynosiła 326 włók.
W 1653 r. Bohdanów przeszedł na własność córki ks. Kazimierza Sapiehy – Barbary Wołłowiczowej. Tekla Wołłowiczówna, wychodząc za mąż za Piotra Michała Paca, chorążego brasławskiego, wniosła te dobra w dom mężowski. Do fundum bohdanowskiego należał jeszcze wówczas szereg innych wsi. Piotr Michał Pac (zm. w 1693 r.), nie mając własnego potomstwa, adoptował swego siostrzeńca Michała Danilewicza, starostę płotelskiego. W 1742 r. syn Michała – Franciszek Danilewicz sprzedał Bohdanów z Rymowiczami, Hołoblewszczyzną i Goreckowszczyzną Tomaszowi Lachowickiemu-Czechowiczowi h. Ostoja i jego żonie Barbarze z Sulistrowskich. Po śmierci Tomasza Czechowicza Bohdanów z kilkoma folwarkami odziedziczył jeden z jego synów, Wiktor (zm. 1795), sędzia ziemski i podstoli oszmiański, żonaty z Felicjanną z Żabów. Zapisał się on w dziejach majętności jako dobry gospodarz, wznosząc wiele gospodarczych budowli. Stanęły one obok istniejącego już tam od pokoleń domu mieszkalnego. Spadkobiercami Wiktora Czechowicza byli jego dwaj synowie, Kazimierz (zm. w 1834 r.) i Franciszek. Schedę ojcowską podzielili oni między sobą w ten sposób, iż Kazimierz, ożeniony z Przeciszewską, otrzymał Bohdanów, zaś Franciszek – Holoblewszczyznę.
Kazimierz Czechowicz, marszałek pow. oszmiańskiego, wielki oryginał, pozostawił po sobie pamięć mniej świetlaną niż ojciec, choć i on także na terenie Bohdanowa zaznaczył swą ożywioną działalność. Założył więc tam najpierw jakiś „sad niebywały", hodowlę bobrów w specjalnie na ten cel wykopanym stawie, „Kafehauz z różnymi niespodziankami", a nie opodal starego dworu wzniósł „sumptem wielkim" zaopatrzony w loch „skarbiec", którego zresztą nie wykończył. Zwyczajem miejskim ponadawał też nazwy ulicom wiejskim Bohdanowa. Przy tym wszystkim żył ponad stan, podobnie zresztą jak i jego brat, wobec czego w 1817 r. obie schedy poszły pod exdywizję i w konsekwencji podzielone zostały między poszczególnych kredytorów na drobniejsze części. Tylko samo fundum Bohdanowa pozostało jeszcze we władaniu Czechowiczów. Po śmierci wdowy po Kazimierzu w 1836 r. okrojony ośrodek nabył z licytacji Ferdynand Ruszczyc h. Lis (1786–1848), adwokat, rejent ziemi kobryńskiej, żonaty z Anną z Czechowiczów (1800–1874). W posagu żony otrzymał on jeszcze sąsiednie Wojgniany.
Po Ferdynandzie Ruszczycu Bohdanów i Wojgniany odziedziczył jego syn Edward (1830–1910), żonaty z Dunką Alwiną z Munchów (1837–1918), a następnie syn Edwarda – Ferdynand Ruszczyc (1870–1936), znany artysta malarz, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, żonaty z Reginą z Roucków (1892–1939). Ostatnimi właścicielami Bohdanowa do drugiej wojny światowej byli synowie Ferdynanda – Edward Ruszczyc (ur. w 1915 r.), żonaty z Krystyną z Czechowiczów (ur. w 1924 r.), oraz jego brat Oskar (ur. w 1917 r.). W 1939 r. łączna powierzchnia Bohdanowa i Wojgnian wynosiła 550 ha.
